Treurnis in de tuin

De moestuin gaat niet zo goed meer...

Ik hoorde klaagzang uit verschillende hoeken over het aanhoudende natte weer en de invloed hiervan op de zelfgekweekte groenten. Ik dacht dat ik hiervan gespaard was gebleven, mijn moestuin leek nog intact. Bij nadere inspectie, op een droog moment, bleek dit idee echter niet met de waarheid te stroken.



De slakken, die zich opperbest voelen op de natte grond, hebben hun weg teruggevonden naar mijn kolen. Ze hebben zich te goed gedaan aan de bladeren. Ook de broccoliplanten moesten eraan geloven. Deze laatsten lijken trouwens te denken dat ze tot de dwergenfamilie behoren. Ze worden niet dik, veel eet hebben we er niet aan. Dit had ik moeten weten. Tot voor een paar maanden stond dit stukje grond nog vol maagdenpalm en onkruid. Ik had meer moeten bijmesten... Noted voor volgende keer!

Hier onze kleinerts nog vrolijk groen en vol blad:




Het aanblik van de tomatenplanten stemde me ook verdrietig. De bladeren hingen er slapjes bij. De kleine vruchtjes zagen op vele plaatsen bruin. Opzoekingswerk bracht me bij de verwelkingsziekte, een schimmel. Ik heb de aangetaste planten dan maar verwijderd ter preventie van voortzetting van de schimmel. Al weet ik niet of dit noodzakelijk was. Van de negen planten blijven er nog vijf kleintjes over. Hopelijk halen ze het.


Gelukkig ontdekte ik ook nog wat goodies. Een oppepper had ik wel nodig. 
De eerste courgetten werden geoogst. Die lijken geen last te hebben van regen of slakken.
Ook de raapjes waren in meervoud volgroeit. En de boontjes. Vooral deze hebben mij verrast. Verscholen onder hun bladerendek vond ik voldoende voor een ganse maaltijd - twee volwassenen en twee kindjes!




Boontjes doppen, dat was al een eeuwigheid geleden, al wordt dit bijna wekelijks gegeten. De diepvriesvariant dan. 



Nu wordt het tijd voor de savooikolen. Ik denk dat die stilaan oogstklaar worden. Of snijbiet en klaroen. Mjam, ik kijk er naar uit. Zelfgemaakt smaakt toch beter ;) 

Reacties

Populaire posts